مدیریت فرسایش در سازمان ها

تا به حال این سوال را از خود کرده اید که دلایل فرسایش در سازمان، کسب و کارها چیست؟

شاید برای شما اتفاق افتاده باشد که به این موضوع “فرسایش دوباره دامنگیر شرکت شده” فکر کنید. دلایل زیادی برای فرسایش وجود دارد و بیشترین دلیل ذکر شده این است که کارمند نمی تواند با مدیر خود کنار بیاید. این ضرب المثل که کارکنان به جای سازمان ها، مدیران را ترک می کنند، عبارت مورد علاقه کارشناسان مدیریت و نظریه پردازان رفتار سازمانی است. با این حال، باید به خاطر داشت که فرسایش به دلیل عوامل دیگری مانند نارضایتی کارکنان از حقوق خود یا افزایشی است که پس از دوره ارزیابی دریافت می‌کنند. علاوه بر این، فرسایش می تواند به این دلیل باشد که کارکنان درک می کنند که سازمان فعلی به خوبی کار نمی کند و از این رو، آنها به دنبال همتایان و رقبای با عملکرد بهتر هستند. جدای از این، فرسایش همچنین به این دلیل است که کارمندان مشاغلی را در شرکت‌های دیگر پیدا می‌کنند که رضایت‌بخش‌تر است و با مجموعه مهارت‌ها و مشخصات آنها مطابقت دارد.

لیست های قرمز و مدیریت ریسک

پس از تجزیه و تحلیل دلایل ساییدگی، وقت آن است که ببینیم چگونه شرکت ها و مدیران منابع انسانی می توانند فرسایش را مدیریت کنند. در بسیاری از سازمان ها، از مدیران خواسته می شود تا موارد بالقوه فرسایش را قبل از اینکه کارمند در اوراق خود قرار دهد، شناسایی کنند. به عنوان مثال، بسیاری از شرکت های چندملیتی این تمرین را دارند که از مدیران خود بخواهند لیستی از کارمندان بالقوه ای که احتمالاً ترک می کنند تهیه کنند. این «لیست قرمز» سپس برای سرپرست مدیران و مدیر منابع انسانی ارسال می‌شود تا زمانی که کارمند واقعاً کار را ترک کرد یا حتی آن را ترک نکرد، سازمان برای رویداد ترک یا مشاوره کارمند در برابر ترک کار آماده شود. سناریوی دوم زمانی اتفاق می افتد که کارمند برای سازمان ارزشمند تلقی شود و مدیر چنین فرسایشی را به عنوان ضرر برای شرکت تشخیص دهد. علاوه بر این، فرسایش نیز توسط بخش منابع انسانی مدیریت می شود که جلسات دوره ای یک-یک را با مدیریت میانی و مدیرانی که همان جلسه یک-یک را با کارمندان خود برگزار می کنند، برگزار می کند. منطق چنین جلساتی این است که کارکنان ناامیدی یا عدم راحتی خود را با مدیر یا سازمان تخلیه کنند و از این رو می توان راه ها و ابزارهایی برای رفع نگرانی های کارکنان پیدا کرد.

اندیشه های پایانی

در نهایت، فرسایش از نظر اقتصادی نیز برای سازمان‌ها مضر است، زیرا کارکنان جایگزین باید با هزینه‌ای استخدام شوند و دوباره با هزینه آموزش ببینند. علاوه بر این، از دست دادن کارکنانی که به خوبی با فرهنگ سازمانی آشنا هستند، می‌تواند به معنای از دست دادن منابع ارزشمند باشد که منجر به وضعیتی می‌شود که سازمان از فعالیت‌های بالقوه ارزش افزوده کارکنان غافل می‌شود. به همین دلیل است که مدیران و سازمان‌های منابع انسانی فرسایش را جدی می‌گیرند و راه‌ها و ابزارهایی را برای مهار آن در نظر می‌گیرند.