کرامت مقام والای زن؛ از گهواره تا عمل

وقتی سخن از زن به میان می‌آید سخن از آغاز و استمرار زندگی است، از همان لحظه‌ای که جهان صدای نخستین گریه ما را می‌شنود زنی وجود دارد که با آغوشش معنا می‌بخشد، با نگاهش آرام می‌کند و با دلش راه را روشن می‌سازد. کرامت زن، تنها یک عنوان یا شعاری مناسبتی نیست بلکه حقیقتی جاری است که از گهواره آغاز می‌شود و تا عمق عمل و انتخاب‌های انسانی ما امتداد می‌یابد. حقیقتی که در سرزمین مادرمان ایران، قرن‌هاست در تار و پود فرهنگ، ادب و زندگی مردم جاری است.

زن در جایگاه مادر، نخستین آموزگار بی‌ادعای زندگی است کسی که بدون آنکه کلمه‌ای بر زبان آورد مهر را درس می‌دهد، صبر را معنا می‌کند و انسانیت را در جان فرزند حک می‌زند. مادر ستون آرامیست که خانه را نگه می‌دارد و تکیه‌گاهی‌ست که هیچ‌گاه فرسوده نمی‌شود، حتی اگر خسته باشد. همچون مادران این سرزمین، که هویت و نجابت ایران را نسل به نسل پاس داشته‌اند.

زن در مقام همسر، همراه مسیر است و همدمی که پشت صحنه تلاش‌های ما ایستاده و بی‌صدا امید می‌دمد. او شریک فرداهاست کسی که با نگاهش قوت می‌دهد، با حضورش امنیت می‌بخشد و با عشقش سخت‌ترین روزها را قابل تحمل می‌کند. همان گونه که زنان ایران، شریک فرداهای این سرزمین بوده‌اند و با استقامت و عشق، امید را زنده نگه داشته‌اند.

بزرگداشت روز زن، در حقیقت پاسداشت همین پیوستگی زیباست، بزرگداشتی برای تمام لحظه‌هایی که زن، نه فقط در نام بلکه در عمل و در واقعیت زندگی ما حضور دارد. برای همه آن بخش‌هایی از زندگی که زن با مهر مادری و با همراهی همسری به آن روح می‌بخشد و جهان را زیستنی‌تر می‌کند و برای زنانی که در سرزمین مادرمان ایران، با مهر و دانایی، جهان را روشن‌تر ساخته‌اند.

این روز یادآور آن است که کرامت زن، نه از گهواره آغاز می‌شود و نه در عمل پایان می‌یابد، بلکه از گهواره تا عمل جاری و مقدس است، همان‌گونه که در تاریخ و فرهنگ ایران، جاری و ماندگار بوده است.